Batı düşüncesinin temelleri bir yandan Eski ve Yeni Ahit’in biçimlendirdiği “mitos”lara dayanırken, diğer yandan Antik Yunan felsefesinin icadı olan “logos” ile karakterize edilmiştir. Peki ama “logos” nedir? İddia edildiği üzere mitostan radikal bir kopuşu içeren bir söylem biçimi midir, yoksa “mitos” ile “logos”un işbirliği yaptığı daha karanlık söylem düzenlerini keşfetmek mümkün müdür? Akıl hangi noktalarda efsanelerden medet ummak zorunda kalmıştır? Felsefe yalnızca irrasyonel olandan mutlak bir çıkışı öneren rasyonel bir söylem biçimi midir, yoksa bizatihi irrasyonel motivasyonların etkisiyle mi doğmuştur? 

 Bu kampta bir yandan felsefii geleneğin kökenlerine inmeye çalışırken, diğer yandan söylenceler ile felsefe arasındaki gerilimli ilişkiyi ele almaya çalışacağız.

Şirince’nin şehrin gürültüsünden uzak, sakin ve huzurlu ortamında akademik özgürlüğü yeniden deneyimlemek isteyen herkes kampımıza davetlidir. 

Eğitmenler:

Ahmet Arslan

Antik Çağ ve Felsefe
Antik çağda siteye mensup Atinalı bir yurttaş dünyayı nasıl görüyordu? Ve bu çok özel görme biçiminin felsefenin doğuşu, belirgin bir biçimde ortaya çıkışı ile ne gibi bir ilişkisi vardı? Bu genel giriş dersinde Antik Yunan ethos’una tarihsel bir bakış atıp felsefenin doğuşu üzerine konuşacağız.

Hakan Yücefer

Aristoteles’te Bilimlerin İndirgenemezliği:

Aristoteles İkinci Analitikler’de (özellikle I, 7 ve I, 9’da) farklı bilim dallarına güçlü bir özerklik sağlayan iki önemli tez öne sürüyor: 1) genos’lar arasında iletişimsizlik ya da geçişsizlik vardır, yani sayı genos’uyla büyüklük genos’u, büyüklük genos’uyla hareketli doğal cisim genos’u arasında hiyerarşik ilişkiler kurmak mümkün değildir; 2) her bilim tek bir genos’u inceler, yani aritmetik sadece ve sadece sayının bilimidir, geometri sadece ve sadece büyüklüğün bilimidir. Oysa Metafizik’i okumaya başladığımızda bu iki tezin zayıfladığı ve bilimler arasında dikey hiyerarşik ilişkilerin kurulmasına izin verecek başka bir yaklaşımın benimsendiği izlenimine kapılıyoruz. Bu derste, Aristoteles’in bilimler arası ilişkiler konusunda gerçekten iki farklı kitapta iki farklı yaklaşım benimseyip benimsemediğini tartışacağım, bunun için de özellikle aritmetikle geometri arasındaki ilişkilere odaklanacağım.

Levent Kavas

Pes Simplikios olmasa biz ne yapardık?

Eski Yunan felsefesinin ilk çağı konusunda Eskiçağ sonu açımlayıcılarına, özellikle Titiz İoannes ile Simplikios'a (1) oylumca, (2) içerikçe, (3) anlam/yorumca ne borçluyuz? Açımlayıcılar Platon öncesi Yunan düşüncesini Aristotelesçi bir çerçeve dışında anlamamızı sağlayacak ne gibi tutamaklar sunar?

Nazile Kalaycı

Antikçağ’ın Sokratesleri

Sokrates felsefe tarihinin belki de en ilginç simasıdır; felsefenin onunla başladığını söylemek bile yanlış olmayacaktır. Ne var ki bu yargıyı filozofun yazdıklarından yola çıkarak söylemiyoruz; çünkü düşüncesini yazarak değil tartışarak ifade eden bir filozofla karşı karşıyayız. Sokrates’e dair bilgimiz ikinci eldendir; doğrudan ya da dolaylı tanıklıklara dayanır. Kısaca biz bugün gerçek Sokrates’e değil, her biri teorik olarak mümkün pek çok Sokrates yorumuna sahibiz. Peki hiç yazmamış bir filozof nasıl bu kadar ünlü olabilmiştir? Sokrates’in ünü yazmamasından kaynaklanıyor olabilir mi? Elbette böyle düşünmek mümkün. Sokrates’in yazmayışı “tarihsel Sokrates”e ulaşmayı zorlaştırırken, onun tarafından başlatılan diyaloğun günümüze kadar canlı bir şekilde sürebilmesine de yol açmıştır. Sokrates tam da yazmadığı için her dönemde felsefe meraklılarını sınamaya devam edebilmiş, böylece oldukça zengin Sokrates portreleri ortaya çıkmıştır. 

Bu derste amaçlanan Sokrates’in çağdaşı üç ana kaynaktan yola çıkarak farklı Sokrates temsillerini ele almak olacak. Onun yaşamına doğrudan tanıklık eden bir şair, bir tarihçi ve bir filozoftan –Aristophanes, Ksenophon ve Platon’dan– yola çıkarak “Sokrates kimdir” sorusunu yanıtlamaya çalışacağız. 

Tansu Açık - Hüseyin Deniz Özcan

Yakın Platon Okuması: Bölünmüş Çizgi, Mağara Meseli, Yedinci Mektup

Bu seminerde Platon külliyatından seçtiğimiz üç önemli pasajın yakın bir okumasını yapacağız: Politeia’nın (Devlet) tam ortasında yer alan ve diyalektik düşüncenin başı ile sonunu bağlayan bir analoji ve bir mesel (Bölünmüş çizgi ile mağara mesel) ile Platon’un ünlü yedinci mektubunun çok özel bir kesiti. Bu çok özel üç pasaj Platon düşüncesinin bütününe dair bize ne söylemektedir? Bu pasajların epistemolojik, yöntemsel (diyalektiğe ilişkin), pedagojik ve politik içermleri nelerdir?